به گزارش پایگاه خبری-تشکیلاتی بعثنا، مهدیه عرب عامری، فعال بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، پردیس الزهرا(س) سمنان در یادداشتی نوشت:

FATF یک سازمان بین‌المللی است که اهداف ادعایی آن مبارزه با پولشویی ، تامین مالی تروریسم و سلاح های اشاعه جمعی است و برای تحقق این اهداف ادعایی تعدادی دستورالعمل تعریف کرده که بقیه کشورها برای ورود به آن ملزم به رعایت آن دستورالعمل ها هستند.
ایران اکنون با نپیوستن به این سازمان در لیست سیاه قرار دارد. به عبارتی بقیه کشورها از تجارت با ایران ممانعت به عمل می آورند و تحریم های بانکی و مالی بین المللی علیه ایران به کار گرفته اند.
حال FATF بیان میکند: برای خروج از لیست سیاه، ایران باید تمام دستورالعمل‌ها را با کیفیت مطلوبی که مد نظر ماست اجرا کند و تغییرات حاصل از اجرا باید طبق استاندارد های ما انجام شود و علاوه بر این باید رای تایید از تمام ۴۰ عضو FATF بگیرد که آمریکا هم جزو آن است و گرفتن رای تایید ایران از کشوری چون آمریکا تقریبا محال ممکن است.
نکته جالب و قابل توجه اینجاست که بر فرض محال اگر ایران تمام این مراحل را هم  بگذراند باز هم FATF وعده خروج از لیست سیاه یا رفع بخشی از تحریم ها را نمی‌دهد بلکه فقط سخن از اقدامات و گام های بعدی می‌شود که محتوای این گام ها اصلا مشخص نیست و احتمالا مطالبات جدیدی را از ایران مطرح خواهد کرد و این سیکل معیوب دوباره تکرار خواهد شد .
ایران تاکنون ۳۹ بند از ۴۱ بند موجود در این قرارداد در کشور اجرا شده که نسبت به بقیه اعضا که صرفا تعدادی از بند های آن را اجرا کرده اند بی نظیر بوده است اما از همان ۳۹ بندی که عمل کرده ایم تنها ۱۵ بند مورد قبول کشورهای حاضر در FATF، قرار گرفته است .
حال نگاهی بیندازیم به پالرمو و CFT که کشور ایران آنها را نپذیرفته است:

پالرمو یعنی نه تنها ساختار ارزی و بین‌الدولی کشور، که حتی بخش قابل توجهی از تراکنش های ریالی در داخل کشور نیز در دسترس کشورهای دشمن در جنگ اقتصادی قرار گیرد و این به معنای افشای تمام اطلاعات و شبکه ها و روش هایی است که برای دور زدن تحریم ها استفاده میکردیم . در نتیجه کشورهای تحریم کننده به راحتی می‌توانند این مسیر ها را مسدود کرده و ضربه هنگفتی به کشور وارد کنند. متاسفانه به تازگی پالرمو در مجمع تشخیص مصلحت نظام به صورت مشروط تصویب شده است که این می‌تواند آغازگر اقداماتی باشد که نه تنها به نفع ایران تمام نمی‌شود بلکه ضرر هایی هم به دنبال دارد. به این نکته باید توجه داشت که پذیرش مشروط این بند، اگر آمریکا را به اهدافش نرساند، اثری بر تحریم ها ندارد. بنابراین، پذیرفتن این بند حتی به صورت مشروط، برای استقلال اقتصادی ایران ضررهایی به دنبال خواهد داشت.

CFT، بند دیگری از FATF است که توسط ایران پذیرفته نشده است. CFT به معنای قطع ارتباط و حمایت مالی از سپاه پاسداران و گروه های مقاومت مانند حزب‌الله و حماس و… است که آمریکا آنها را تروریست خطاب می‌کند. اما این اقدام با سیاست های کلان دفاعی کشور و قانون اساسی در تضاد است.

با اینکه این سازمان بین دولتی مدعی ست که این دستورالعمل‌ها را برای جلوگیری از پولشویی و تامین مالی تروریسم تعیین کرده اما کشورهایی که بنا بر گزارش واشنگتن پست، بهشت پولشویی در جهان هستند یعنی آمریکا و انگلیس هیچگاه در فهرست سیاه این نهاد قرار نگرفته‌اند .

روزنامه های فایننشال تایمز و گاردین در مقالات مختلف به این موضوع اشاره کرده‌اند که FATF به میزان زیادی در تصمیم گیری های خود تحت تأثیر سیاست‌های کشورهای غربی قرار گرفته و به ابزاری برای پیشبرد منافع سیاسی و اقتصادی آمریکا تبدیل شده است و در مواقعی که منافع غربی ها در خطر باشد، FATF به سرعت به فعالیت‌های خود ادامه می دهد‌. در حالی که در مورد کشورهایی که تهدیدی برای منافع غرب نیستند به ندرت اقداماتی انجام می دهد.

FATF شاید برای کشوری که تحریم نیست مثل هندوستان یا یک کشور اروپایی مناسب باشد ولی برای کشوری مثل ایران که شدید ترین تحریم های تاریخ بین‌الملل علیه آن اعمال شده و آمریکا همچنان مانع اصلی تعاملات اقتصادی و بانکی ایران با جهان است، خروج از لیست سیاه تأثیر معنا داری نداشته و کاری از پیش نمی برد.
غرب از لحاظ منابع با توجه به در اختیار داشتن ابزارهایی مانند چرخه دلار، سوئیفت و نهادهایی مانند صندوق بین المللی پول و بانک جهانی دست برتر را نسبت به کشور ما دارد و FATF از نگاه غرب، نقش فراهم آوردن دومین عنصر موفقیت یعنی زیرساخت اطلاعاتی بسیار دقیقی جهت اعمال تحریم های هر چه بیشتر آمریکا است و ارمغانی جز خودتحریمی ندارد .
FATF یک سازمان بین‌المللی اما تحت نفوذ آمریکاست.ما چرا باید به آمریکا اعتماد کنیم؟
آمریکایی که سد آزادی همه ملت هاییست که می‌خواهند مستقل باشند و خارج از اراده نظام سرمایه داری عمل کنند. این را تجربه ثابت کرده است:

کشور ما درس عبرتی محکم در این زمینه دارد چراکه در سال های گذشته آمریکا به بهانه رفع تحریم ها با ماری به نام برجام دست ایران را گزید و بعد از اینکه ایران به تعهدات خود عمل کرد، بدون اینکه تحریمی را رفع کند و وضعیت اقتصادی بهتر شود، از برجام خارج شد. این تجربیات نه تنها برای کشور ما، بلکه برای دیگر کشور ها نیز وجود دارد.
چرا وقتی مس که منبع اصلی مردم شیلی است ملی می‌شود آمریکا کودتا می‌کند؟
چرا وقتی جنبش ملی شدن نفت در ایران رخ می‌دهد آمریکا و انگلیس کودتا به پا میکنند؟
اصلا مگر کره در دوران پیشرفتش در دوران ژنرال پارک مرگ بر آمریکا می گفت که آمریکا تهدید و تحریمش کرد؟ خیر چون فقط شعارش اقتصاد خودکفا و دفاع از استقلال بود و میخواست روی پای خودش بایستد آمریکا اینگونه عمل کرد . هرکشوری که بخواهد مستقل باشد و روی پا خودش بایستد این قدرت ها به او حمله می‌کنند و نمی‌گذارند از یه حدی بالاتر رود و رشد پیشرفت کند.
چرا باید به کشوری که حتی متحدانش را بازیچه می‌کند تا منافع خودش را تامین کند اعتماد کنیم؟
تکیه بر آمریکا مانند تکیه بر باد است چون آمریکا در بحران پشت متحدانش را خالی می‌کند همان کاری که با افغانستان، محمد مصدق، صدام حسین محمد مُرسی رئیس جمهور مصر، لیبی و اخیرا با اوکراین کرد .
اوکراین به عنوان سومین قدرت هسته ای جهان به واسطه اعتماد به غرب و آمریکا با وعده تضمین امنیتی، درحال حاضر کشور جنگ زده و مملو از بحران است  که قدرت هسته‌ای خود را نابود کرده و ۲۰ درصد از خاکش تحت کنترل روسیه است.
نکته حائز اهمیت این که آمریکا حاکمیت روسیه بر خاک اوکراین را به رسمیت شناخته و اوکراین را تهدید می‌کند که در صورت عدم پذیرش توافق با روسیه حمایت آمریکا قطع خواهد شد. و الان هم چشم به معادن و منابع طبیعیش دارد و این اوکراین را نسل ها زیر بار بدهی می‌برد.
نتیجه اعتماد به آمریکا وضعیت کنونی اسفناک اوکراین است که استقلال و قدرت و زندگی عادی خود را از دست داده است.
یکی از سیاست مداران بزرگ بیان میکند برای یک کشور، دشمنی با آمریکا می‌تواند خطرناک باشد اما دوستی با آمریکا کشنده است.
سفیر اوکراین می‌گوید سرنوشت ما تجربه ای برای کشور های هسته ای مانند ایران است که به غرب اعتماد نکنند.
تاریخ گواه مارگزیده های زیادیست که از مارترین مار دنیا بارها نیش خوردند؛ مثال این گزیدگی ها اوکراینی است که خودش با دستان خودش با اعتماد به آمریکا گورش را کند.
کسی که از تاریخ درس نگیرد محکوم به تکرار آن است.
بنابراین مذاکره با آمریکا هیچ مشکلی حل نمی‌کند. دلیل؟ تجربه.