به گزارش پایگاه خبری تشکیلاتی بعثنا، فاطمه حیدری فعال دانشجویی معاونا سیاست‌ورزی دانشگاه فرهنگیان فاطمه الزهرا هرمزگان در یادداشتی نوشت:

آموزش و پرورش، رکن استوار پیشرفت و ترازوی سنجش رفاه اجتماعی در هر کشوری است. کیفیت نظام آموزشی همچون نگینی درخشان بر تار و پود رشد اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تنیده شده است. میزان بودجه‌ای که به این بخش حیاتی اختصاص می‌یابد، نه فقط یک عدد بلکه نشانگر اولویت‌های کلان سیاست‌گذاری و گویای نگاه یک ملت به آینده‌اش است.

در حالی که جوامع توسعه‌یافته، سهمی بین ۱۵ تا ۲۰ درصد از بودجه عمومی خود را به آموزش و پرورش اختصاص می‌دهند، این رقم در ایران کمتر از ۱۰ درصد است. گویی در این میان از سرمایه‌ای عظیم غافل شده‌ایم. متاسفانه در کشور ما، به آموزش و پرورش با نگاهی مصرفی نگریسته می‌شود، نه به عنوان نهادی سرمایه‌گذار و آینده‌ساز. این در حالی است که آموزش و پرورش، کلید طلایی توسعه‌ی انسانی، اجتماعی و اقتصادی و بسترساز نیروی کار ماهر و توانمند است.

بودجه‌ی تخصیص‌یافته به آموزش و پرورش، صرف هزینه‌های آموزشی، حقوق و مزایای معلمان، تأمین تجهیزات آموزشی، حمایت از دانش‌آموزان و…می‌شود. اما سهم ناچیز آموزش و پرورش از بودجه عمومی کشور، گویای آن است که این بخش مهم، در اولویت قرار ندارد. چرا باید بودجه‌ی آموزش و پرورش در کشور ما چنین پایین باشد؟

بین ۹۰تا۹۷ درصد بودجه‌ی آموزش و پرورش، سالانه صرف پرداخت حقوق فرهنگیان می‌شود. این بدان معناست که بودجه‌ای برای برنامه‌هایی در راستای ارتقای کیفیت آموزش و پرورش است، باقی نمی‌ماند. به همین دلیل، شاهد پیشرفتی چشمگیر در این حوزه نیستیم، زیرا بودجه‌ی ناکافی، مانع از توسعه‌ی تجهیزات آموزشی و بهبود کیفیت آموزش می‌شود. اگر این روند ادامه یابد، آینده‌ی کشور در معرض خطر قرار خواهد گرفت.

آموزش و پرورش، نقشی اساسی در پیشرفت کشور و تضمین آینده‌ای روشن دارد. تخصیص بودجه‌ی کافی به آموزش و پرورش، برای سرمایه‌گذاری و ساختن آینده‌ای بهتر، لازم است. بیایید با نگاهی ژرف‌تر، ارزش واقعی آموزش و پرورش را دریابیم و برای ساختن فردایی شکوفاتر، به آن بها دهیم.