به گزارش پایگاه خبری تشکیلاتی بعثنا، فاطمه اکبری، معاونت سیاست ورزی حوزه بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان اصفهان در یادداشتی نوشت:

سیاست‌گذاری‌های آگاهانه و مبتنی بر شواهد علمی، زیرساختی برای حرکت نظام‌مند جوامع به سوی آینده‌ای پایدار و مطلوب است. نقش کلیدی آموزش‌وپرورش در شکل‌دهی به نیروی انسانی و فرهنگی جامعه، این حوزه را نیازمند تصمیم‌گیری‌های دقیق‌تر و عقلانی‌تر می‌کند. با این حال، برخی از رویکردها در سال‌های اخیر، نشان‌دهنده فاصله‌گیری از این اصل بنیادین است.

دانشگاه فرهنگیان؛ مأموریتی فراتر از اشتغال‌زایی
نهاد آموزش‌وپرورش، برخلاف سایر بخش‌ها، نمی‌تواند به‌عنوان ابزاری برای اشتغال‌زایی در نظر گرفته شود. شغل معلمی، مستلزم مهارت‌ها و آمادگی‌های خاصی است که در چارچوب شرایطی نظیر سن مناسب، امکان شکل‌گیری دارد. جذب افراد با ۳۰ سال سن به دانشگاه فرهنگیان، نه‌تنها کیفیت آموزشی را کاهش می‌دهد، بلکه با فلسفه وجودی این نهاد آموزشی نیز در تضاد است. افراد در این سنین معمولاً با چالش‌هایی نظیر فاصله گرفتن از محیط آموزشی یا تعهدات خانوادگی مواجه‌اند که این موارد به‌طور مستقیم بر عملکرد و آمادگی آنان در حرفه معلمی تأثیر می‌گذارد.
رهبر معظم انقلاب، بارها تأکید کرده‌اند که تربیت نیروی انسانی برای نظام تعلیم و تربیت، نه یک امر عادی بلکه یک مأموریت استراتژیک است. ایشان دانشگاه فرهنگیان را به‌عنوان سنگر اصلی تربیت معلمان جوان، انقلابی، متعهد و کارآمد معرفی کرده‌اند و تأکید داشته‌اند که هرگونه سستی یا غفلت در این حوزه، ضربه‌ای جبران‌ناپذیر به آینده کشور وارد می‌کند.
ایشان فرموده‌اند:
“اگر معلم شایسته در مدارس حضور پیدا کند، نسل آینده‌ ما شایسته خواهد بود؛ اگر معلم انقلابی، کارآمد، باایمان، بانشاط و پرانگیزه باشد، نسلی که در آینده این کشور را اداره خواهد کرد، یک نسل ممتاز خواهد بود.”

تصمیم‌گیری برای افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، به‌جای تکیه بر تحقیقات علمی، متأثر از فشارهای اجتماعی و مطالبات گروه‌های خاص است. این روند، اگرچه ممکن است به‌صورت مقطعی به کاهش نرخ بیکاری کمک کند، در بلندمدت آسیب‌های جبران‌ناپذیری به نظام آموزشی وارد می‌کند و تصویری نادرست از حرفه معلمی به‌عنوان یک شغل ساده و بدون معیار ایجاد می‌کند.
در آخر دانشگاه فرهنگیان، سرمایه‌ای بی‌بدیل برای آینده‌سازی کشور است. سخنان مقام معظم رهبری درباره اهمیت این دانشگاه، نقشه راهی روشن برای سیاست‌گذاران و مسئولان کشور ارائه می‌دهد. باید به این دانشگاه به‌عنوان نهادی راهبردی نگریست و تمام توان را برای تقویت آن به کار گرفت. آینده درخشان ایران اسلامی در گروی معلمانی است که در این دانشگاه پرورش می‌یابند. هرگونه غفلت از این رسالت، خیانتی به نسل‌های آینده خواهد بود.