به گزارش پایگاه خبری-تشکیلاتی بعثنا، فرزاد آمره ای معاونت رسانه حوزه بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان قزوین در یادداشتی از غفلت آموزش و پرورش به هوش مصنوعی پرداخت:

*آموزش کهنه، آینده ای مبهم*

در دنیای امروز که فناوری با سرعتی سرسام‌آور پیش می‌رود، دیگر نمی‌توان هوش مصنوعی را یک موضوع خاص برای متخصصان دانست. این فناوری، آرام و بی‌صدا، اما عمیق و گسترده، وارد زندگی روزمره ما شده و چهره بسیاری از حوزه‌ها، از جمله آموزش را تغییر داده است. بااین‌حال، نظام آموزشی کشور ما همچنان در برابر این تغییرات مقاومت می‌کند و همین بی‌توجهی، دانش‌آموزان را از فرصت‌های یادگیری مدرن محروم کرده است.
یکی از مشکلات اساسی این است که آموزش‌وپرورش هیچ برنامه ای برای آشنایی معلمان با هوش مصنوعی ندارد. در دانشگاه‌های فرهنگیان و دوره‌های ضمن خدمت، نه‌تنها این موضوع جایی ندارد، بلکه در بسیاری موارد، همان دیدگاه سنتی و مقاومت در برابر تغییر، فضای آموزشی را تحت سلطه خود دارد. معلمی که خود شناختی از این ابزارها ندارد، چطور می‌تواند دانش‌آموزان را در مسیر درست هدایت کند؟ نتیجه، چیزی نیست جز از دست رفتن فرصت‌ها.

از سوی دیگر، دانش‌آموزان امروزی در دنیایی غرق در فناوری بزرگ می‌شوند. آن‌ها از چت‌بات‌ها برای انجام تکالیف استفاده می‌کنند، با الگوریتم‌های هوشمند به اطلاعات دسترسی دارند و حتی با ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی، محتوای دیجیتال تولید می‌کنند. اما وقتی معلمی هیچ درکی از این ابزارها ندارد، نه‌تنها نمی‌تواند دانش‌آموز را راهنمایی کند، بلکه در بسیاری موارد، او را از استفاده از این فناوری‌ها منع می‌کند. در بهترین حالت، این بی‌توجهی باعث می‌شود دانش‌آموزان به‌تنهایی مسیرشان را پیدا کنند، و در بدترین حالت، ناآگاهی معلم، اطلاعات غلطی به آن‌ها می‌دهد. مشکل دیگر این است که نظام آموزشی ما همیشه چند قدم از تحولات جهانی عقب است. وقتی دنیا درباره نقش هوش مصنوعی در یادگیری شخصی‌سازی‌شده، تصحیح خودکار تکالیف و تحلیل رفتار یادگیری دانش‌آموزان بحث می‌کند، ما همچنان بر حفظیات و روش‌های تدریس سنتی تأکید داریم. برنامه‌های درسی مدارس نه‌تنها از این قافله عقب مانده‌اند، بلکه حتی نشانه‌ای از تغییر و به‌روزرسانی در آن‌ها دیده نمی‌شود.

اگر این روند ادامه پیدا کند، آینده‌ای نه‌چندان دور در انتظار ماست که در آن، دانش‌آموزانی که به‌صورت شخصی با این فناوری آشنا شده‌اند، پیشرفت می‌کنند و بقیه که به امکانات یا راهنمایی مناسب دسترسی نداشته‌اند، عقب می‌مانند. در واقع، این شکاف دیجیتالی می‌تواند نابرابری آموزشی را بیشتر کند و تأثیرات منفی آن تا سال‌ها باقی بماند.

در نهایت، به جای جستجوی مقصر، بهتر است به دنبال راه‌حل باشیم. نه معلمان و نه دانش‌آموزان، بلکه نظام آموزشی ما نیاز به تحول و نوسازی دارد. اگر آموزش‌وپرورش به جای تمرکز بر جلسات بی‌اثر و تدوین کتاب‌های درسی غیرکاربردی، بر به‌روزرسانی روش‌های آموزشی تمرکز کند، می‌توانیم آینده‌ای روشن‌تر را برای نسل بعدی رقم بزنیم. با حرکت به سوی آموزش نوین و مهارت‌محور، معلمان می‌توانند دانش‌آموزان را برای دنیایی که به‌سرعت در حال تغییر است، آماده کنند. تغییر ممکن است چالش‌برانگیز باشد، اما امکان‌پذیر است و آینده‌ای بهتر در گرو این تغییر خواهد بود.

اخیرا وزیر آموزش و پرورش نیز در باب لزوم بکارگیری هوش مصنوعی توسط آموزش و پروش و معلمان نیز اظهار نمود. بخوانید: لینک