یادداشت دانشجویی
در شرایطی که کمبود نیروی معلم در آموزش و پرورش مطرح است، چرا مسیر اصلی ورود به دانشگاه فرهنگیان و تلاش برای افزایش ظرفیت آن در اولویت قرار نمی‌گیرد؟ به نظر می‌رسد تلاش برای تغییر قانون و رویه‌ها در این مرحله، راهکار اصلی شده است.
به گزارش پایگاه خبری-تشکیلاتی بعثنا، مائده قاسمی، معاونت علمی بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان مرکز عترت واوان در یادداشتی نوشت:
در شرایطی که کمبود نیروی معلم در آموزش و پرورش مطرح است، چرا مسیر اصلی ورود به دانشگاه فرهنگیان و تلاش برای افزایش ظرفیت آن در اولویت قرار نمی‌گیرد؟ به نظر می‌رسد تلاش برای تغییر قانون و رویه‌ها در این مرحله، راهکار اصلی شده است.
حذف محدودیت سنی، رقابت ناعادلانه‌ای را بین داوطلبان با رده‌های سنی و تجربیات متفاوت ایجاد می‌کند.
افرادی که سال‌ها در دانشگاه‌های دیگر تحصیل کرده و تجربیات متنوعی در جامعه کسب کرده‌اند، با فارغ‌التحصیلان جوان و کم‌تجربه‌تر، در یک سطح قرار می‌گیرند.
آیا در مرحله گزینش و سنجش اطلاعات، شایستگی بر اساس منطق و برابری ارزیابی خواهد شد؟
حذف نیروی جوان، سرعت‌بخشی به آموزش را کاهش می‌دهد و با رهنمودهای مقام معظم رهبری در خصوص بهره‌گیری از ظرفیت جوانان (به عنوان ثروت کشور) مغایرت دارد.
دانشگاه فرهنگیان برای تربیت و شخصیت‌سازی معلمان جوان تأسیس شده است. حذف محدودیت سنی، سؤالاتی را در مورد اجرایی شدن این اهداف ایجاد می‌کند.
برنامه‌های دانشگاه فرهنگیان، برای تربیت و شکل‌دهی شخصیت جوانان و معلمان است (پاسخگوی نیازهای کسانی است که شاکله شخصیتی‌شان در حال شکل‌گیری است). آیا این برنامه‌ها برای افرادی که ابعاد تربیتی‌شان شکل گرفته، قابل اجرا و مؤثر خواهد بود؟
موافقان این قانون، ادله منطقی، ثمرات و اهداف خود را برای اقناع‌سازی گروه‌های مخالف ارائه نکرده‌اند.
بدون توجه به نظرات تشکل‌ها و افراد، روند تصویب و اجرای قانون سرعت گرفته است.
در صورت کمبود نیرو، سایر دانشگاه‌های واجد شرایط نیز شرط سنی را حذف نمی‌کنند. این نشان می‌دهد که حذف محدودیت سنی، راه حل مناسبی نیست.
در مشاغل حساس (قضاوت، نظامی و…) محدودیت سنی وجود دارد که نشان‌دهنده اهمیت این عامل است.
چرا تلاش برای حذف این شرایط در آموزش و پرورش وجود دارد؟
به نظر می‌رسد، هدف از حیات طیبه و پرورش همه‌جانبه انسان، رشد و کمال به سمت اهداف سطحی‌تر (پر کردن کلاس‌ها، اشتغال‌زایی و…) سوق داده شده است.
این وظیفه آموزش و پرورش است که برای پر کردن کلاس‌ها برنامه‌ریزی کند، اما نه به هر قیمتی!
افزایش سن می‌تواند به جای حل مشکل، چالش‌های بزرگ‌تری را در آینده ایجاد کند.
فضای تعلیم و تربیت نیازمند افراد جوان و پویا برای ارتباط با نسل جدید و متخصص برای همگامی با علم روز است. این نیازمند معلمان جوان و نزدیک به نسل دانش‌آموزان است.
چه تضمینی وجود دارد که شرایط سنی دوباره تغییر نکند؟ آیا ممکن است در آینده، محدودیت سنی دوباره حذف یا به ۴۰ سال افزایش یابد؟
شهریور ۱۲, ۱۴۰۴
شهریور ۱۲, ۱۴۰۴
شهریور ۱۲, ۱۴۰۴
شهریور ۸, ۱۴۰۴
شهریور ۳, ۱۴۰۴
