به گزارش پایگاه خبری-تشکیلاتی بعثنا، محسن اسدالهی جانشین بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان شهید باهنر استان اصفهان در یادداشتی نوشت:

تصویب افزایش سقف سن ورود به دانشگاه فرهنگیان از ۲۴ به ۳۰ سال، اگرچه در نگاه اول پاسخی به بحران کمبود معلم در کشور به نظر می‌رسد، اما در عمق خود پیامدهای بلندمدت و نگران‌کننده‌ای برای نظام آموزشی دارد.

•  رفع نیاز فوری، غفلت از راه‌حل اساسی

وزارت آموزش و پرورش طی سال‌های اخیر با کمبود شدید معلم روبه‌رو بوده است. تصمیم اخیر، شاید بتواند بخشی از این کمبود را در کوتاه‌مدت جبران کند، اما واقعیت آن است که افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان به‌جای حل ریشه‌ای بحران، تنها یک مسکن موقت است.

•  از بین رفتن فلسفه «تربیت معلم»

دانشگاه فرهنگیان با این هدف ایجاد شد که معلمان جوان در محیطی خاص و با برنامه‌های حرفه‌ای و تربیتی رشد کنند. وقتی افراد در آستانه ۳۰ سالگی وارد می‌شوند، با ذهنیت‌ها و عادات تثبیت‌شده‌ای قدم می‌گذارند که پذیرش هویت حرفه‌ای معلمی را دشوار می‌سازد.

•  کاهش کیفیت ارتباط معلم و دانش‌آموز

آموزش به‌ویژه در مقطع ابتدایی نیازمند معلمانی پرانرژی، خلاق و نزدیک به فضای ذهنی کودکان و نوجوانان است. افزایش فاصله سنی بین معلم و دانش‌آموز، به مرور می‌تواند کیفیت ارتباط، نوآوری در تدریس و استفاده از فناوری‌های نوین را تضعیف کند.

•  بحران بی‌عدالتی میان نسل‌ها

داوطلبانی که طی سال‌های گذشته به دلیل شرط سنی حذف شدند، اکنون خود را بازندگان یک تصمیم می‌دانند. این احساس بی‌عدالتی می‌تواند اعتماد عمومی به نظام جذب معلم را کاهش دهد.

•  آینده‌ای مبهم برای آموزش و پرورش

اگر این روند ادامه یابد، دانشگاه فرهنگیان از مأموریت اصلی خود فاصله می‌گیرد و به مرکزی برای جذب «نیروی جایگزین» بدل می‌شود. در چنین شرایطی، چشم‌انداز کیفیت آموزش در ۱۰ سال آینده تیره‌تر از امروز خواهد بود.

 جمع‌بندی

مسئولان آموزش و پرورش باید بدانند که معلمی شغل دوم یا انتخاب اضطراری نیست؛ بلکه حرفه‌ای است که نیازمند شوق جوانی، آمادگی روانی و تربیت بلندمدت است. افزایش سقف سنی شاید مشکلی را امروز پنهان کند، اما فردا هزینه‌های سنگین‌تری بر نظام آموزشی تحمیل خواهد کرد.

راه‌حل پایدار، نه در تغییر اعداد و قوانین موقتی، بلکه در بهبود جایگاه اقتصادی و اجتماعی معلم، افزایش ظرفیت جذب جوانان مستعد و بازنگری در سیاست‌های کلان تربیت معلم است.