در روزهای اخیر، بحث و تصمیم‌گیری درباره افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، واکنش‌های متعددی را در فضای علمی و آموزشی کشور برانگیخته است. دانشگاه فرهنگیان که مأموریت اصلی آن تربیت معلم برای آینده نظام تعلیم‌وتربیت است، با این تغییرات احتمالی در آستانه تحولات مهمی قرار گرفته است.
در همین راستا، پایگاه خبری ـ تشکیلاتی بعثنا به گفت‌وگو با جمعی از اعضای هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان نشسته است تا ابعاد این تصمیم، پیامدهای احتمالی آن و نگاه کارشناسانه استادان دانشگاه را بازتاب دهد. یکی از این گفت‌وگوها توسط سارا طالبی با پرویز انصاری راد؛ معاون سابق دانشجویی دانشگاه فرهنگیان و عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان انجام شده است.

سؤال: جنابعالی به طور کلی با افزایش سقف سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان موافقید یا مخالف؟
انصاری‌راد: من مخالفم. دانشگاه فرهنگیان از ابتدا با هدف تربیت معلم طراحی شده است. فردی که در ۳۰ یا ۳۴ سالگی وارد این فضا می‌شود، بیش از هر چیز به مسائل مادی و شغلی فکر می‌کند. در حالی که جوان ۲۰ یا ۲۲ ساله فرصت دارد به تدریج در مسیر تربیتی قرار گیرد و هویت معلمی‌اش شکل بگیرد.

تفاوت آشکار میان نسل‌ها در فضای دانشجویی

سؤال: به نظر شما، حضور افراد ۳۰ ساله در کنار دانشجویان جوان‌تر چه تأثیری بر فضای دانشگاه و خوابگاه‌ها خواهد داشت؟
انصاری‌راد: این تفاوت بسیار آشکار است. یک دانشجوی ۳۴ ساله ترم آخر، نگاه و سبک زندگی کاملاً متفاوتی با یک جوان ۲۲ ساله دارد. ممکن است به دلیل تجربه‌ها و امکانات شخصی، حتی بر دیگران سلطه پیدا کند. در حالی که دانشگاه فرهنگیان محیطی کاملاً تربیتی و خوابگاهی است و قرار است چهار سال برای هویت‌سازی معلمی دانشجویان برنامه‌ریزی شود. این شرایط اصلاً با ورود افراد بالای ۳۰ سال سازگار نیست.

 تهدید فلسفه وجودی دانشگاه فرهنگیان

سؤال: برخی معتقدند در دانشگاه‌های دیگر هم تنوع سنی وجود دارد. چرا این موضوع در دانشگاه فرهنگیان آسیب‌زاست؟
انصاری‌راد: در سایر دانشگاه‌ها، فارغ‌التحصیلان به مسیرهای مختلف شغلی می‌روند. اما در دانشگاه فرهنگیان همه فارغ‌التحصیلان قرار است معلم شوند. بنابراین این دانشگاه باید محیطی یکدست، تربیتی و هم‌سنخ داشته باشد. ما نیازمند معلمانی هستیم که با انگیزه و علاقه وارد شوند، نه کسانی که صرفاً به‌دنبال شغل و رفاه باشند.

پیامدهای تربیتی و روان‌شناختی افزایش سن

سؤال: این تغییر چه اثرات تربیتی و روان‌شناختی می‌تواند داشته باشد؟
انصاری‌راد: تربیت معلم سن مشخصی دارد. پیامبر اسلام(ص) نیز تربیت را در سه دوره هفت‌ساله تقسیم کرده‌اند؛ از هفت تا ۲۱ سالگی بهترین فرصت برای یادگیری، اطاعت و مشورت است. وقتی فردی پس از این دوره‌ها، در ۳۰ یا ۳۴ سالگی وارد شود، عملاً بخش زیادی از قابلیت‌های تربیتی او تثبیت شده است. چنین فردی نه در فرآیند تربیت دانشگاه به‌خوبی شکل می‌گیرد و نه بعدها در مدرسه صبر و حوصله لازم برای آموزش ابتدایی را خواهد داشت.

خطر تضعیف تعلیم‌وتربیت در سطح ملی

سؤال: به طور کلی، این تصمیم را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
انصاری‌راد: این تصمیم در ظاهر ممکن است به‌عنوان یک راه‌حل اجرایی مطرح شود، اما در محتوا آسیب‌های جبران‌ناپذیری به همراه دارد. ما نمونه‌های مشابه را در جذب ن