در روزهای اخیر، بحث و تصمیم‌گیری درباره افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، واکنش‌های متعددی را در فضای علمی و آموزشی کشور برانگیخته است. دانشگاه فرهنگیان که مأموریت اصلی آن تربیت معلم برای آینده نظام تعلیم‌وتربیت است، با این تغییرات احتمالی در آستانه تحولات مهمی قرار گرفته است.
در همین راستا، پایگاه خبری ـ تشکیلاتی بعثنا به گفت‌وگو با جمعی از اعضای هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان نشسته است تا ابعاد این تصمیم، پیامدهای احتمالی آن و نگاه کارشناسانه استادان دانشگاه را بازتاب دهد. یکی از این گفت‌وگوها با هدایت سجادی، عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان، انجام شده است.

سؤال: به نظر شما افزایش سقف سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان، تصمیمی کارشناسی است یا بیشتر سیاسی؟

سجادی: متأسفانه تجربه من در حوزه‌های مختلف آموزش‌وپرورش نشان می‌دهد که بسیاری از تصمیمات برآمده از پژوهش‌های عمیق نیست. اغلب تصمیمات بیشتر بر پایه مصلحت‌های مقطعی گرفته می‌شوند و کمتر پشتوانه علمی دارند. درباره سیاسی بودن هم قضاوت قطعی نمی‌کنم، اما قطعاً نمی‌توان این تصمیم را کاملاً کارشناسی دانست.

چالش زیست شبانه‌روزی در دانشگاه فرهنگیان

سؤال: با توجه به اینکه دانشگاه فرهنگیان ماهیت خوابگاهی و شبانه‌روزی دارد، ورود افراد با سن بالاتر چه پیامدهایی خواهد داشت؟

سجادی:  این موضوع بسیار مهم است. فردی که متأهل باشد یا حتی مجردِ سن‌بالا، به‌سختی می‌تواند با زیست شبانه‌روزی هماهنگ شود. فضای دانشگاه فرهنگیان یک محیط تربیتی خاص است و بر اساس زندگی جمعی جوانان شکل گرفته است. بنابراین ورود افراد با شرایط متفاوت می‌تواند پیامدهای فرهنگی و اجتماعی خاصی به همراه داشته باشد.

فقدان زیرساخت‌ها، چالش جدی دانشگاه

سؤال: برخی معتقدند تمرکز روی شرط سنی باعث غفلت از مشکلات اصلی دانشگاه فرهنگیان شده است. نظر شما چیست؟

سجادی: درست است. ما حتی زیرساخت‌های اولیه را نداریم؛ چه در سطح فضاهای فیزیکی آموزشی و چه در سطح نرم‌افزاری و تربیتی. برای مثال، رشته‌هایی مثل آموزش ریاضی یا آموزش شیمی داریم، اما آموزش فیزیک به‌عنوان رشته مستقل تعریف نشده است. این ضعف‌ها نشان می‌دهد که به‌جای تمرکز بر سن، باید به ظرفیت‌های علمی، برنامه درسی و کیفیت تربیت معلم توجه کنیم.

ضعف در اجرای اسناد بالادستی

سؤال: چگونه می‌توان اولویت‌های واقعی نظام تعلیم‌وتربیت را در دانشگاه فرهنگیان بازتعریف کرد؟

سجادی: ما اسناد بالادستی خوبی داریم که اهداف بلندپروازانه و ارزشمندی برای تربیت معلم ترسیم کرده‌اند. اما مشکل اصلی در اجراست. متأسفانه برخورد ما شعاری و مکانیکی است؛ در حالی‌که باید این اسناد به عمل تبدیل شوند. دانشگاه فرهنگیان باید مسائل واقعی آموزش‌وپرورش را به‌صورت علمی بررسی و برای آن راه‌حل ارائه کند.

جمع‌بندی

سجادی: تمرکز روی شرط سنی پذیرش، ما را از مسائل اساسی دور می‌کند. آنچه اهمیت دارد، تربیت معلمی فکور، تحول‌آفرین و آگاه به نیازهای واقعی جامعه است. برای رسیدن به این هدف، باید زیرساخت‌های علمی و تربیتی دانشگاه فرهنگیان تقویت شود و نگاه سنتی به دانشگاه تغییر کند.