به گزارش پایگاه خبری تشکیلاتی بعثنا هشتمین روز از نخستین دوره مطالعاتی آثار شهید مطهری (ره) با محوریت «انسان و ظهور» برگزار شد. در این نشست، پیوند میان رنج مشترک ملت‌ها، عدالت‌خواهی و جایگاه «امامت» در حرکت تاریخی انسان‌ها مورد بحث قرار گرفت.

در آغاز جلسه مطرح شد که آنچه ملت‌ها را در عرصه جهانی به هم پیوند می‌دهد، رنج مشترک از ظلم، استعمار و استثمار است؛ رنجی که اگر با عدالت‌خواهی، حق‌طلبی و تقوا همراه شود، موتور حرکت تاریخی ملت‌ها خواهد شد. انتظار حقیقی نیز صرفاً یک حالت فردی نیست، بلکه جوهره‌ای زنده و اجتماعی است که به فرهنگ‌سازی، سنت‌آفرینی و پویایی جامعه منجر می‌شود و تنها در نسبت با «امامت» معنا پیدا می‌کند.

استادان همچنین به سه خط اصلی پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) پرداختند:

• ۱. خلافت
• ۲. ملوکیت (سلطنت)
• ۳. امامت
  و تأکید شد که شئون امامت فراتر از پیشوایی اجتماعی است؛ امامت تفسیر وحی، منصب قضا، زعامت سیاسی و تصرف ولایی را دربرمی‌گیرد و به تعبیر مطهری، شبکه‌ای الهی برای راهبری انسان‌ها در همه سطوح مادی و معنوی است.

مطهری در روش‌شناسی خود مسئله‌محور است و بر پرهیز از مغالطه‌ی «اشتراک لفظی» تأکید دارد. او هشدار می‌دهد که مفاهیمی چون عدالت، آزادی و حتی ایران، در جهان مدرن به‌گونه‌ای محدود و تحریف‌شده فهم می‌شوند و ما باید مراقب باشیم معانی اصیل آن‌ها را در بستر سنت الهی از دست ندهیم.

از نگاه مطهری، امام همان انسان کامل است؛ پیشوایی که هر آنچه می‌گوید، خود مجسم و متجلی آن است. به همین دلیل، برداشت‌های تقلیل‌گرایانه از امامت که آن را صرفاً به پیشوایی اجتماعی فرو می‌کاهند، انحرافی جدی محسوب می‌شوند.

انسان و ظهور؛ امامت به‌مثابه شبکه‌ی راهبری الهی

آنچه روز هشتم نشان داد، این است که سنت خدا در هدایت بشر، همواره بر رابطه امام و امت استوار بوده است. در این نگاه، انتظار حقیقی، زمینه‌ساز ظهور انسان کامل است که جامعه را به سوی عدالت، حق‌طلبی و رهایی از ظلم رهنمون می‌سازد.