تصمیم برای افزایش سقف سنی پذیرش دانشگاه فرهنگیان به ۳۰ سال با انتقاد فعالان آموزش و پرورش مواجه شده و کارشناسان هشدار میدهند که این اقدام میتواند انگیزه معلمان جوان را کاهش دهد و شکاف نسلی را در مدارس عمیقتر کند.
به گزارش پایگاه خبری تشکیلاتی بعثنا، زهرا مهریثابت، معاون رشد و کادرسازی بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان بنتالهدی صدر رشت، در یادداشتی نسبت به افزایش سقف سنی پذیرش دانشگاه فرهنگیان به ۳۰ سال هشدار داد و تأکید کرد که این تصمیم میتواند انگیزه معلمان جوان را کاهش دهد و شکاف نسلی در نظام آموزشی را عمیقتر کند.
آموزش و پرورش به عنوان حساسترین و مهمترین بخش اداره کشور، زیربنایی ترین نهاد در ساخت فرهنگ و آینده کشور محسوب می شود. بدون شک، نقش خطیر مربی و معلم در جامعه بر کسی پوشیده نیست؛ حال دانشگاه فرهنگیان به عنوان دانشگاهی که میدان دار این عرصه و راهی برای ورود معلمان که افسران سپاه پیشرفت کشور اند است، باید دقت و توجه بیشتری نسبت به عملکرد خود داشته باشد.
اما آیا تصمیم افزایش سن ورودیان دانشگاه فرهنگیان به ۳۰ سال، به روند رشد و بهبود وضعیت آموزش و پرورش کمک می کند؟
آیا برای تامین کمبود معلم، باید به هر طریقی متوسل شد؟
بهتر است سیاست جوان گرایی در مهمترین نهاد کشور یعنی آموزش و پرورش، به جد دنبال شود. بخشی از جذب دانشگاه فرهنگیان به طرق مختلف، مانند آزمون های استخدامی انجام می شود. اما این وضعیت، مطلوب نیست. و صرفا به عنوان کمکی در لحظه ای کوتاه، برای آماده سازی بستر دانشگاه فرهنگیان جهت توانایی جذب بیشتر در سال های آینده است. اما اگر اکنون بخواهیم سن ورودیان این دانشگاه را افزایش دهیم، داریم بستر را برای پذیرش هرچه بهتر آن وضعیت نامطلوب آماده می کنیم. یعنی بجای صعود در آموزش و دنبال کردن تحول، دچار افول شدن و فرسودگی شغلی زودهنگام.
افزایش شکاف نسلی بین دانش آموزان و معلمان، خود آسیب است. انگیزه و اشتیاق یک معلم جوان با معلمی با ۳۰ سال سن در طول زمان قابل قیاس نیست. نباید فضای آ.پ خسته و کم توان شود. نباید به معلمی، به عنوان یک کاری که در یک محدوده زمانی مشخص صرفا انجام شود و تمام شود نگاه کرد. بلکه باید جنبه های تربیتی آن را هم مد نظر داشت که این شکاف نسلی، فضای آ.پ را فرسوده و نیز از دغدغه پرورش به دور می کند.
ایجاد شکاف نسلی بین دانشجومعلمان، کاهش ارتباط بین دانش آموزان و معلمان، کاهش خلاقیت و نوآوری در آ.پ، و مهمتر از همه دور شدن از دغدغه نسل دانشجو معلم جوان که به دنبال تحول در آموزش و پرورش است، از دیگر معایب این تصمیم به شمار می رود.
مسئله اول نظام اسلامی، تعلیم و تربیت است. نباید آموزش و پرورش به مثابه بنگاه کاریابی دیده شود. باید ظرافت بیشتری در تصمیمات مربوط به حوزه آموزش و پرورش به خرج داد.
تصمیمات امروز است که آینده را می سازد.
معایبی که افزایش سن ورودیان فرهنگیان به دنبال دارد، لزوم تجدید نظر و بررسی دقیق تر در این موضوع را نشان می دهد.
آبان ۱۸, ۱۴۰۴
شهریور ۲۳, ۱۴۰۴
شهریور ۲۲, ۱۴۰۴
