به گزارش پایگاه خبری تشکیلاتی بعثنا، محمد عباسی، معاونت عملیات جهادی مرکز بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان کشور در یادداشتی درباره نهضت مدرسه ملی ایران نوشت:

امروز بیش از هرروزی منطقه دچار تحول شده و جایگاه‌ها چه از لحاظ موقعیت سیاسی و چه از منطق نظامی دگرگون می‌شوند. اما این تغییرات تنها متوجه حال دغدغه‌مندان، سیاستمداران، نظامیان و… باید بگردد یا عموم نسبت به فرهنگ مقاومت نیازمند توجیه‌سازی هستند؟

توسعه فرهنگ مقاومت از مهم ترین عناصری می‌باشد که در نظم کنونی می‌تواند نگهدارنده عمق فکری آن در طول سالیان و حافظ منطق مبارزه باشد، حتی تا این حد که جنگ نظامی امروز به نسبت درگیری تمدنی نسل‌های بعد میزان اهمیت کم تری دارد، قطعه خاکی که امروز از دست برود مهم‌تر است یا انسانی که امروز با نگاه مقاومت تربیت نشود؟ حلب مهم تراست یا جوان سوری که نگاهش تا پای جان پای آرمان می‌باشد؟ جنگیدن با تانک و اسلحه مهم است یا جنگیدن با افکار؟ یک فکر می‌تواند جریانی را زنده نگه دارد یا تعدد تسلیهات؟همه این موضوعات به خودی خود مهم هستند اما مسئله تقدم اولویت‌هاست!

یک انسان بدون اندیشه و درک از مسئله چرا باید در شرایط سخت به فکر دفاع از هدف و آرمان باشد؟اصلا در آن لحظه که تردید به سراغ آن می‌آید چه چیزی می‌تواند او را نگه دارد؟ این اندیشه و فرهنگ مقاومت، استکبار ستیزی و فهم مسئله جنگ تمدن‌ها در این نظم فعلی جهان چگونه در یک انسان پرورش می‌یابد و چه کسی نقش اصلی در ساخت آن را بر عهده دارد؟ اصلا کجا مکان اصلی گفت و گو، یادگیری و تربیت سیاسی افراد است؟

به قطع اولین و مهم ترین مکان مدرسه می‌باشد و تاثیرگذارترین فرد در محیط مدرسه که به شخصه می‌تواند افکار را دچار دگرگونی کند، معلم می‌باشد. نقش معلم را اول خودش باید درک کند و به دنبال ایفای آن باشد به طوری که اثر در محیط زندگی مدرسه حس و رنگ آن رنگ سبز رشد شود، به رنگ زیتون! در کلاس درسی که چهارچوب آن پر از خستگی و کهنگی حاصل از گذر زمان و عدم طی کردن فرآیند تحول در آن می‌باشد جرقه‌ای از جنس طوفان الاقصی می‌تواند تغییر نخست باشد.

شاید تا کنون کلاس‌های متعددی در ایران و امت اسلامی آغشته به بوی زیتون شده‌اند اما مسئله تنها برای تعدادی نیست و باید همگانی گردد، همگان درگیر فکر، اندیشه، عشق و فرهنگ مقاومت گردند، اصلا مقاومت یعنی چه؟ چگونه مقاومت در کلاس جاری میگردد؟ معلم باید اصلا تمام درسش را با جنس مقاومت وارد ذهن دانش‌آموزان کند، اصلا باید راوی مقاومت شود، اصلا معلم خودش سفیر است، معلم باید سفیر مقاومت گردد.

راستی! اصلا مقاومت یعنی چه؟ نهضت مقاومت روی دور تند خودش قرار گرفته و سرعت تحولات امروز بیش از هر روزی است، کلاس‌های درس ما باید با این فرهنگ تربیت انسان‌های مقاوم دربرابر ظلم و استکبار همسو گردد. چندین و چند هزار کلاس درس خالی از معلم در کشور وجود دارد، چندین و چند هزار مدرسه‌ای که هنوز درگیر این موضوع نشده‌اند، چندین و چند میلیون دانش‌آموز که هنوز خود را جای آن جوان فلسطینی حس نکرده‌اند یا شاید جای آن جوان ۱۵ ساله خرمشهری در سال ۱۳۵۹، تفاوتی دارد؟ چه کسی باید این خلا رو پر کند؟ چه اتفاق جدی در نظام تعلیم و تربیت باید رقم بخورد که این حس و حال در این فضا ایجاد شود؟ ماکه یادمان نرفته هرگاه صحبت از خلا می‌شد یاد جهادگران زنده می‌شد، امروز هم نیاز به جهاد است، جهادی از جنس تربیت آغشته به مقاومت، جهادی که جهادگران آن مبارزان خط مقدم جبهه تعلیم و تربیت هستند، یعنی مدرسه!

امروز در این عرصه مقاومت، نهضتی از جنس مدرسه را نیاز داریم، مدرسه را دریابیم خط نگه داشته شده‌است، مدرسه زنده باشد لشگر روز به روز قوی‌تر می‌شود، مدرسه سنگر مبارزه است، مدرسه محله را پویا نگه می‌دارد. نهضتی عمومی می‌خواهیم که فرماندهان آن دانشجومعلمان تازه نفس جهادگر باشند، باید این بار سنگین از روی زمین برداشته شود و همت جهادی را نیاز دارد. جهادگران دانشجومعلم امروز باید وارد عرصه شوند و ضرورت کنش‌های تربیتی را لمس کنند، یادبگیرند چگونه می‌توان تغییر را در یک فرد حاصل کرد. نهضت روی دور تند خودش قرار گرفته! اصلا چه کار مهم‌تری از دست ما برمی‌آید جز اینکه وارد مدرسه شویم؟ شاید فرمانده گفته مقاومت را به مدرسه بیاورید، شاید که نه، حتما گفته‌است. مگر حکم فرض صادر نشد؟هنوز هم بیکار نشسته‌ایم؟هنوز هم منتظریم؟ امروز با درک تمام این مسائل باید جهادی عمل کنیم و نهضت خودمان را راه بندازیم؛نهضت ملی مدرسه ایران، تمام مردم پای کار نظام تعلیم و تربیت، ابتدا خودمان وارد مدرسه می‌شویم، مقاومت را زنده می‌کنیم و راه ورود را باز‌می‌کنیم. یادمان نرود، هرکدام از ما سفیر مقاومت می‌شویم، و در مدرسه لشگر حزب‌الله را تربیت می‌کنیم.