یکشنبه ۱۶ آذر ۱۴۰۴

۲۲:۱۷ - ۱۴۰۴/۰۹/۰۲

استقرار ساختار جدید؛ تهدیدی برای مأموریت تربیت‌معلم

تغییرات جدید دانشگاه فرهنگیان—از افزایش سقف سنی جذب تا الگوگیری از دانشگاه‌های وزارت علوم و تفویض اختیارات استانی—هویت مأموریت‌محور تربیت‌معلم را تضعیف کرده و دانشگاه را از مرکز ثقل نظام آموزش‌وپرورش دور می‌کند.

استقرار ساختار جدید؛ تهدیدی برای مأموریت تربیت‌معلم

به‌گزارش پایگاه خبری تشکیلاتی بعثنا، سجاد قربانی، معاون سیاست‌ورزی بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان گیلان (مرکز فومن)، در یادداشتی با هشدار نسبت به روندهای اخیر ساختاری و اجرایی در دانشگاه فرهنگیان، مجموعه این تغییرات را بخشی از «پازل خاموش تضعیف تربیت‌معلم» دانست. و خواستار هوشیاری و مطالبه‌گری جامعه معلمی شد.

در ماه‌های اخیر، زمزمه‌هایی از استقرار ساختار جدید دانشگاه فرهنگیان به گوش می‌رسد که نگرانی جدی دانشجومعلمان و فعالان حوزه تعلیم‌وتربیت را برانگیخته است. زمزمه‌هایی که یادآور تجربه‌های تلخ دهه‌های گذشته است. و بسیاری از ما را به این نتیجه رسانده که پروژه‌ای آرام و تدریجی برای تضعیف نهاد تربیت‌معلم در جریان است.
دانشگاه فرهنگیان، نهادی که مقام معظم رهبری آن را «مرکز ثقل نظام آموزش‌وپرورش» معرفی کرده‌اند، امروز با مجموعه تصمیماتی مواجه است که می‌تواند هویت مأموریت‌محور آن را زیر سؤال ببرد. از جمله این تغییرات، افزایش سقف سن جذب از ۲۴ به ۳۰ سال است. تغییری که می‌تواند پویایی و نشاط کلاس‌ها را کاهش داده و فرصت شکل‌گیری ساحت‌های هویتی دانشجومعلمان را محدود کند.

تغییرات بنیادین و عمیق ساختاری، از جمله تبدیل مراکز تربیت‌معلم به ۳۱ دانشگاه ملّی استانی و الگوبرداری از دانشگاه‌های وزارت علوم، نیز از دیگر نگرانی‌های جدی است. در این مدل، دانشکده‌ها تفکیک می‌شوند و تربیت تمام‌ساحتی جای خود را به دانش‌افزایی صرف می‌دهد. هویت یکپارچه دانشجومعلمان خدشه‌دار می‌شود و شأن حاکمیتی دانشگاه فرهنگیان به‌شدت آسیب می‌بیند. افزون بر این، اجرای ناقص بند ب ماده ۸۸ مصوبه هیئت وزیران، جذب ساده و کم‌هزینه دانشجومعلمان و کاهش طول دوره آموزشی، زمینه‌ساز تضعیف نظام تربیت معلم می‌شود.

با تفویض اختیار گسترده به استان‌ها، شکاف میان کیفیت دانشگاه‌های استانی بیشتر شده. و تعریف واحد از «معلم» به تدریج از بین خواهد رفت. به عبارتی، روند فعلی نه تنها تحول واقعی تربیت معلم را رقم نمی‌زند، بلکه به نوعی بازگشت به تجربه‌های شکست‌خورده دهه‌های ۷۰ و ۹۰ است. مشاهده می‌کنم که کمبود زیرساخت‌ها، محدودیت امکانات و ضعف در هماهنگی میان گروه‌های آموزشی، نشان می‌دهد که این طرح بدون پشتوانه کارشناسی و مطالعه میدانی تدوین شده است. و بازگشت به وضعیت مأموریت‌محور پیشین، پس از اجرای آن بسیار دشوار خواهد بود.

اکنون بیش از هر زمان دیگری، ضرورت دارد که دانشجومعلمان، استادان و فعالان حوزه آموزش‌وپرورش سکوت را کنار بگذارند. و با مطالبه‌گری جدی در برابر روندی که می‌تواند تضعیف مرکز ثقل آموزش‌وپرورش را رقم بزند، اقدام کنند. تضعیف دانشگاه فرهنگیان، ضربه‌ای است که تأثیر آن سراسر نظام تعلیم و تربیت کشور را فرا خواهد گرفت. و مسیر تحول مورد انتظار را سال‌ها به عقب خواهد راند.

مطالب مرتبط