در بسیاری از کشورها سن جذب معلم حداکثر ۲۵ سال است و این امر به دلیل نقش ارتباطی معلم و دانش‌آموز اهمیت دارد.
در حالی‌که دانشگاه فرهنگیان با بحران بودجه و زیرساخت مواجه است، افزایش سقف سنی ورود به این دانشگاه بار دیگر در دستور کار قرار گرفته؛ تصمیمی که کارشناسان آن را بی‌ارتباط با حل کمبود معلم و در تضاد با مأموریت اصلی تربیت معلم می‌دانند.
این موضوع را نمی‌توان صرفاً از زاویه «موافق یا مخالف بودن» دید، بلکه لازم است در کنار آن به زیرساخت‌های تربیتی، شرایط خوابگاهی و اجرای اسناد بالادستی نیز توجه شود.
وی با تأکید بر ضرورت پژوهش‌های جامع و میدانی در این زمینه، معتقد است که موضوع را نباید به شکل دوگانه (خوب یا بد بودن افزایش سن) دید؛ بلکه باید مزایا و معایب هر دو رویکرد را سنجید و بر اساس داده‌های معتبر تصمیم‌گیری کرد.
ورود افراد بالای ۳۰ سال، فلسفه تربیت معلم را نقض کرده و دانشگاه فرهنگیان را با چالش‌های جدی در هویت، فضای آموزشی و کارکرد تربیتی مواجه می‌سازد.
وی با تأکید بر اینکه دانشگاه فرهنگیان نهادی کاملاً تربیتی است و با سایر دانشگاه‌ها تفاوت بنیادین دارد، هشدار داد که این تصمیم می‌تواند پیامدهای سنگینی برای هویت دانشگاه و نظام تعلیم‌وتربیت کشور به همراه داشته باشد.
این تصمیم بیش از آنکه معلم تربیت کند، صرفاً مدرس شغل‌محور وارد نظام آموزشی خواهد کرد و در نهایت به تضعیف و حتی اضمحلال دانشگاه فرهنگیان می‌انجامد.
مسئله تغییر سقف سنی ورودی های دانشگاه فرهنگیان به سی سال، اخیرا در فضای تعلیم و تربیت ایران پرگفتگو شده است. اما آیا این تصمیم کارشناسانه بوده یا بر اساس فشار های اجتماعی در حال اتخاذ است؟ در گفتگو با حمید رفیعی، مسئول بسیج وزارت آموزش و پر...
