اصلاً چگونه و بر اساس کدام نظام مسائل و الگوی سیاست‌گذاری، موضوع «سقف سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان» در دستور کار سیاست‌گذاران قرار گرفته است؟
هرچند کمبود معلم یکی از مسائل جدی آموزش و پرورش است، اما حل این مسئله با جذب معلمانی فرسوده و بی‌انگیزه راه به جایی نمی‌برد.
مواضع دکتر خنیفر حاکی از آن است که افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان می‌تواند پیامدهای جدی بر کیفیت معلمی و پویایی نظام تعلیم و تربیت داشته باشد.
پایگاه خبری ـ تشکیلاتی بعثنا در ادامه بررسی ابعاد افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، این بار با فاطمه بوربور به گفت‌وگو نشست. او با تأکید بر لزوم «آسیب‌شناسی همه‌جانبه»، معتقد است که افزایش سن تا ۳۰ سال، بهره‌وری یادگیری و کیفیت تربیت...
ورود افراد بالای ۳۰ سال، فلسفه تربیت معلم را نقض کرده و دانشگاه فرهنگیان را با چالش‌های جدی در هویت، فضای آموزشی و کارکرد تربیتی مواجه می‌سازد.
وی با تأکید بر اینکه دانشگاه فرهنگیان نهادی کاملاً تربیتی است و با سایر دانشگاه‌ها تفاوت بنیادین دارد، هشدار داد که این تصمیم می‌تواند پیامدهای سنگینی برای هویت دانشگاه و نظام تعلیم‌وتربیت کشور به همراه داشته باشد.
این تصمیم بیش از آنکه معلم تربیت کند، صرفاً مدرس شغل‌محور وارد نظام آموزشی خواهد کرد و در نهایت به تضعیف و حتی اضمحلال دانشگاه فرهنگیان می‌انجامد.
دانشگاه فرهنگیان باید جایگاه یک مدرسه تربیت معلم واقعی را حفظ کند، نه اینکه به‌عنوان یک بلیت تضمین شغلی و یک بنگاه کاریابی شناخته شود!
تصمیم برای افزایش سقف سنی پذیرش دانشگاه فرهنگیان به ۳۰ سال با انتقاد فعالان آموزش و پرورش مواجه شده و کارشناسان هشدار می‌دهند که این اقدام می‌تواند انگیزه معلمان جوان را کاهش دهد و شکاف نسلی را در مدارس عمیق‌تر کند.
سن ورود به دانشگاه فرهنگیان فراتر از یک عدد است و بازتابی از تغییر مأموریت تربیت معلمان و پویایی آموزشی است. این یادداشت با تحلیل ابعاد روان‌شناختی، سازمانی و سیاسی، به بررسی پیامدها و ارائه راهکارهای کیفی برای ارتقای تربیت معلمان می‌پردازد...
