در بسیاری از کشورها سن جذب معلم حداکثر ۲۵ سال است و این امر به دلیل نقش ارتباطی معلم و دانش‌آموز اهمیت دارد.
در حالی‌که دانشگاه فرهنگیان با بحران بودجه و زیرساخت مواجه است، افزایش سقف سنی ورود به این دانشگاه بار دیگر در دستور کار قرار گرفته؛ تصمیمی که کارشناسان آن را بی‌ارتباط با حل کمبود معلم و در تضاد با مأموریت اصلی تربیت معلم می‌دانند.
اصلاً چگونه و بر اساس کدام نظام مسائل و الگوی سیاست‌گذاری، موضوع «سقف سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان» در دستور کار سیاست‌گذاران قرار گرفته است؟
هرچند کمبود معلم یکی از مسائل جدی آموزش و پرورش است، اما حل این مسئله با جذب معلمانی فرسوده و بی‌انگیزه راه به جایی نمی‌برد.
مواضع دکتر خنیفر حاکی از آن است که افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان می‌تواند پیامدهای جدی بر کیفیت معلمی و پویایی نظام تعلیم و تربیت داشته باشد.
پایگاه خبری ـ تشکیلاتی بعثنا در ادامه بررسی ابعاد افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان، این بار با فاطمه بوربور به گفت‌وگو نشست. او با تأکید بر لزوم «آسیب‌شناسی همه‌جانبه»، معتقد است که افزایش سن تا ۳۰ سال، بهره‌وری یادگیری و کیفیت تربیت...
دانشگاه فرهنگیان باید جایگاه یک مدرسه تربیت معلم واقعی را حفظ کند، نه اینکه به‌عنوان یک بلیت تضمین شغلی و یک بنگاه کاریابی شناخته شود!
تصمیم برای افزایش سقف سنی پذیرش دانشگاه فرهنگیان به ۳۰ سال با انتقاد فعالان آموزش و پرورش مواجه شده و کارشناسان هشدار می‌دهند که این اقدام می‌تواند انگیزه معلمان جوان را کاهش دهد و شکاف نسلی را در مدارس عمیق‌تر کند.
افزایش سقف سنی ورود به دانشگاه فرهنگیان به ۳۰ سال، به‌جای تقویت نیروی جوان و پرانگیزه، راهی آسان اما پرهزینه است. اسما قربانی معتقد است این تصمیم بی‌برنامه، آینده آموزش‌وپرورش را با معلمانی کم‌انرژی و نسلی بی‌رمق روبه‌رو خواهد کرد.
در حالی که افزایش سقف سنی به منظور جبران کمبود نیرو و گسترش فرصت‌ها انجام شده است، پیامدهای آن نشان می‌دهد که این اقدام می‌تواند در بلندمدت کیفیت دانشگاه فرهنگیان را تحت تأثیر قرار دهد و به ناکارآمدی نظام آموزشی بینجامد.
