گزارشی از نشست بررسی ابعاد مخالفت با طرح افزایش سقف سنی ورودی به دانشگاه فرهنگیان
ما اگر داعیه‌ی تحول داریم، باید چارچوب خود را بسازیم، نه اینکه همان مسیر تقلیدی دیگر عرصه‌های آموزش و پرورش را ادامه دهیم!
فرهنگ بومی، ارزش‌ها و شرایط کشور ما متفاوت است. هر تصمیمی باید بر اساس واقعیت‌های جامعه خودمان گرفته شود.
رئیس سابق دانشگاه فرهنگیان گفت: معلمی شغل صرف نیست و پذیرش افراد ۳۰ ساله پشتوانه کارشناسی ندارد.
تصمیمات این‌چنینی باید در جلسات کارشناسی جدی بررسی شود. دانشگاه فرهنگیان قرار است معلم برای حاکمیت تربیت کند؛ اگر تصمیمات بدون پشتوانه دقیق گرفته شوند، بستر تعلیم‌وتربیت کشور را متزلزل خواهند کرد.
در بسیاری از کشورها سن جذب معلم حداکثر ۲۵ سال است و این امر به دلیل نقش ارتباطی معلم و دانش‌آموز اهمیت دارد.
در حالی‌که دانشگاه فرهنگیان با بحران بودجه و زیرساخت مواجه است، افزایش سقف سنی ورود به این دانشگاه بار دیگر در دستور کار قرار گرفته؛ تصمیمی که کارشناسان آن را بی‌ارتباط با حل کمبود معلم و در تضاد با مأموریت اصلی تربیت معلم می‌دانند.
این موضوع را نمی‌توان صرفاً از زاویه «موافق یا مخالف بودن» دید، بلکه لازم است در کنار آن به زیرساخت‌های تربیتی، شرایط خوابگاهی و اجرای اسناد بالادستی نیز توجه شود.
وی با تأکید بر ضرورت پژوهش‌های جامع و میدانی در این زمینه، معتقد است که موضوع را نباید به شکل دوگانه (خوب یا بد بودن افزایش سن) دید؛ بلکه باید مزایا و معایب هر دو رویکرد را سنجید و بر اساس داده‌های معتبر تصمیم‌گیری کرد.
ورود افراد بالای ۳۰ سال، فلسفه تربیت معلم را نقض کرده و دانشگاه فرهنگیان را با چالش‌های جدی در هویت، فضای آموزشی و کارکرد تربیتی مواجه می‌سازد.
