در روزهای اخیر، پیشنهاد افزایش سقف سنی پذیرش دانشجومعلمان تا ۳۰ سال در شورای عالی انقلاب فرهنگی به بحثی مهم در فضای تعلیم‌وتربیت کشور بدل شده است. موافقان آن را راهی برای جبران کمبود نیروی انسانی می‌دانند و مخالفان بر پیامدهای تربیتی و روان‌شناختی آن تأکید دارند. در همین زمینه، بعثنا با سعید غیاثی ندوشن، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی(ره) و رئیس سابق دانشگاه فرهنگیان، گفت‌وگو کرده است.

بعثنا: جناب‌عالی با افزایش سقف سنی پذیرش دانشجومعلمان تا ۳۰ سال موافقید یا مخالف؟
غیاثی: قطعاً مخالفم. زمانی که سقف ۲۴ سال تصویب شد، پشتوانه کارشناسی داشت و بر اساس بررسی‌های دقیق به آن جمع‌بندی رسیدیم. تغییر ناگهانی این سیاست، بدون مطالعات جدی، جای تعجب دارد و حتماً نیازمند تجدیدنظر است.

بعثنا: به نظر شما، این تغییر چه پیامدهایی برای کیفیت تربیت معلمان خواهد داشت؟
غیاثی: معلمی شغل صرف نیست؛ یک امر مقدس است. ما نمی‌توانیم تنها برای حل مشکل اشتغال، افراد ۲۴ تا ۳۰ ساله را وارد این حوزه کنیم. بزرگ‌ترین پیامد، کاهش تربیت‌پذیری است. فردی که در ۳۰ سالگی وارد دانشگاه می‌شود، شاکله شخصیتی‌اش شکل گرفته و تربیت‌پذیری کمتری دارد. بنابراین دانشگاه دیگر نمی‌تواند در حوزه علمی و به‌ویژه تربیتی اثربخشی لازم را داشته باشد.

بعثنا: آیا تجربه جذب نیرو از مسیر ماده ۲۸ هم همین مسئله را نشان نمی‌دهد؟
غیاثی: دقیقاً. بارها دیده‌ایم افرادی که از طریق آزمون‌های استخدامی وارد می‌شوند، حتی پس از دوره‌های توانمندسازی، تربیت‌پذیری لازم را ندارند. این نشان می‌دهد که سن ورود اهمیت بالایی دارد و تغییر آن می‌تواند آسیب‌زا باشد.

بعثنا:به جز تربیت‌پذیری، چه آسیب‌های دیگری محتمل است؟
غیاثی: نکته مهم دیگر شکاف نسلی است. فردی که در ۳۰ سالگی وارد می‌شود و پس از چند سال در کلاس اول ابتدایی یا مقطع متوسطه تدریس می‌کند، درک و صبر لازم برای ارتباط با کودکان و نوجوانان را نخواهد داشت. این مسئله انگیزه و کیفیت کار معلمی را پایین می‌آورد.

بعثنا: جمع‌بندی شما از این موضوع چیست؟
غیاثی: اولویت امروز دانشگاه فرهنگیان اصلاح ساختار سیاست‌گذاری است. این تصمیم پشتوانه کارشناسی ندارد و باید مورد تجدیدنظر قرار گیرد. پیامدهای اصلی آن کاهش تربیت‌پذیری و تشدید شکاف نسلی است که می‌تواند کیفیت نظام تعلیم‌وتربیت را تحت‌تأثیر قرار دهد.