یادداشت دانشجویی
زیارت اربعین؛ دانشگاه خودسازی و تمدنسازی حسینی
اربعین، بزرگترین گردهمایی عاشقان حقیقت، نهفقط یک پیادهروی که مدرسهای جهانی برای خودسازی، همدلی و تمدنسازی است.
یادداشت دانشجویی
اربعین، بزرگترین گردهمایی عاشقان حقیقت، نهفقط یک پیادهروی که مدرسهای جهانی برای خودسازی، همدلی و تمدنسازی است.
به گزارش پایگاه خبری تشکیلاتی بعثنا، محمد نریمانی، در یادداشتی نوشت:
در این ایام همه دلها متوجه کربلاست و سال به سال زیارت اربعین پررونقتر و با شکوه بیشتر و با حضور میلیونها انسان دلداده و شیفته اباعبدالله الحسین علیهالسلام از جای جای جهان برگزار میشود.
زیارت اربعین به فراتر از مذاهب کشیده شده و به نقطه ثقل همه آزادگان جهان و کسانی که خواهان تحول جهانی هستند، تبدیل شده است.
ظرفیت تمدنساز بزرگترین تجمع مردمی جهان
زیارت اربعین ظرفیت تمدنسازی دارد و بر پایه زیارت اربعین و تجمیع ظرفیتهای مردمی بر پایه ایمان، عشق و محبت به امام حسین علیهالسلام میشود تحولات بزرگی را رقم زد؛ آن هم بزرگترین تجمع مقدس و معنوی که توسط خود مردم اداره میشود. زیارت اربعین میتواند الگویی باشد برای اینکه مردم اگر برای خدا به میدان بیایند میتوانند کارهای بزرگی رقم بزنند.
پوسته و هسته زیارت اربعین؛ از ظاهر پیادهروی تا باطن پیشرفت بشریت
زیارت اربعین متشکل از یک پوسته ظاهری و یک هسته اصلی است. پوسته ظاهری آن، پیادهروی و ذکر مصیبت و عرض ادب و احترام و سلام به امام حسین است؛ اما باطن و هسته اصلی آن، حرکت در جهت پیشبرد علم، ایمان، عقلانیت، معنویت، عدالت، پیشرفت و مقابله با آسیبها، چالشها و بهرهمندی از فرصتها و انجام اقدامات بزرگ در راه تعالی مادی و معنوی بشریت است.
درسهای دانشگاه اربعین برای رشد فردی و اجتماعی
در دانشگاه اربعین اگر شاگرد خوبی باشیم، میتوانیم درسهای زیادی بیاموزیم. اربعین هر انسان آزادهای را میتواند رشد بدهد و آماده تحول عظیم جهانی بکند. تحمل سختیهای سفر، صبر بر گرمای طاقتفرسا، شکیبایی بر کمبود بعضی امکانات، توزیع نذریهای متفاوت، گذشتن از مال در راه حضرت سیدالشهدا، وحدت اسلامی و گسستن از مرزهای جغرافیایی، حریت و آزادگی، مقاومت در برابر تلاشهای مستکبرین و دشمنان اسلام، تجمع حول ولایت امام و…
آری! هر کدام از عبرتهای اربعین میتواند سرفصلی برای نجات از گرفتاریهای دنیوی و پلی به سوی کمالات و ساختن دنیا و آخرتی آباد باشد. این ما هستیم که باید روح خود را در معرض نسیم مسیحایی مکتب تربیتی اربعین قرار بدهیم تا بتوانیم هم خودمان پلههای ترقی را طی نماییم و هم به رشد جامعه کمک کنیم.
سختیهای سفر؛ تمرینی برای صبر و شکر در مسیر الهی
سفر اربعین با تقویت صبر آمیخته است. گویا لحظه به لحظهای که میگذرد میخواهد به شخص زائر یاد بدهد که مسیر سیر الی الله همواره با سختیهایی روبرو هست و باید با محبت به اولیای الهی، به مقام صبر و بلکه بالاتر، به مقام شکر برسد؛ کما اینکه زائر در دل سختیهای مسیر، هر قدم که برمیدارد به حریم امن حسینی نزدیکتر میشود و از اعماق وجودش مسرور و شادمان میشود و حتی در مواردی از شدت بهجت درونی، سختیها را فراموش میکند.
اربعین؛ عملیات بزرگ آخرالزمانی علیه مستکبران
شکوه و عظمت زیارت اربعین زمانی بیشتر جلوه میکند که بدانیم اربعین یک عملیات بزرگ آخرالزمانی است که تأثیرش از جنگ نظامی برای مستکبران عالم بیشتر است. این لشگر حسینی که متشکل از هر نژاد و قوم و ملیتی هست، با همدلی و همراهی ذیل ولایت امام معصوم اعلام آمادگی میکنند که یاور ابنالحسین حضرت بقیهالله الاعظم ارواحنافداه هستند و در راه امام از بذل مال و جان و عمر خود دریغ نخواهند کرد. این اتفاق مهم که خنثیکننده توطئههای دشمنان است، برای زوار اربعین راهی را باز میکند که میتوانند در سطح جهانی مؤثر باشند.
کرامت حسینی؛ از شفای فردی تا تحول ملتها و امتها
اگر این همراهی بر پایه عشق حسینی شکل بگیرد، کرامت حسینی هم شکل میگیرد. کرامت حسینی صرفاً در شفا دادن مریض نیست؛ یکی از جلوههای مهم آن ایجاد تحول در ملتها و امتها و در مناسبتهای جهانی بر پایه توحید و عدالت و کرامت انسانی است. لذا زیارت اربعین، زیارت خودسازی و تمدنسازی است.
مکتب تربیتی اربعین و پرورش نسل تمدنساز مهدوی
آری! کودک و نوجوان و جوانانی که تربیتیافته روضههای خانگی و هیأتها بودند، کسانی شدند مثل حاج قاسم سلیمانی که ملیترین و امتیترین فرد لقب گرفت؛ کسانی شدند مثل محسن حججی که شهادتش ملتی را بیدار کرد؛ کسانی شدند مثل ابراهیم هادی که هنوز صدای اذانش در کانال کمیل دلها را مجذوب میکند؛ کسانی شدند مثل حاج حسین خرازی که با دست جانبازش هنوز برای خیل مشتاقان علمداری میکند؛ کسانی شدند مثل محسن فخریزاده که با جهاد علمیاش خار چشم دشمنان شد. حال، کسانی که در مکتب تربیتی اربعین آنهم با این گستردگی و عمق، تربیت شوند، آیا جز این میشود که نسل تمدنساز شده و سرتاسر جهان را مهدوی و حسینی میکنند؟!