به گزارش پایگاه خبری-تشکیلاتی بعثنا، حدیث خسروبیگی معاونت سیاست ورزی بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان پردیس حضرت زینب کبری(س)اراک در یادداشتی نوشت:

نظام تعلیم و تربیت، زیربنای پیشرفت و توسعه هر کشور است و در این میان، معلم به‌عنوان ستون فقرات این نظام، نقشی بی‌بدیل در کیفیت آموزشی و پرورش نسل‌های آینده دارد. دانشگاه فرهنگیان، به‌عنوان نهاد اصلی تربیت معلمان، نقشی کلیدی در تأمین نیروی انسانی متخصص برای آموزش‌وپرورش ایفا می‌کند. اما بررسی بودجه اختصاص‌یافته به این دانشگاه در سال ۱۴۰۴ نشان می‌دهد که با وجود افزایش نسبی اعتبارات، همچنان چالش‌های مالی جدی فراوانی برای این دانشگاه وجود دارد.

۱. بودجه ناکافی؛ دغدغه‌ای تکراری برای دانشگاه فرهنگیان:طبق لایحه بودجه ۱۴۰۴، اعتبارات دانشگاه فرهنگیان ۹/۱ همت برآورد شده که تنها ۱/۹ درصد از کل بودجه آموزش‌وپرورش را شامل می‌شود. این سهم اندک، آن هم برای نهادی که مسئولیت پرورش نیروی انسانی آینده آموزش کشور را بر عهده دارد، نشان‌دهنده عدم تناسب بودجه تخصیصی با نیازهای واقعی دانشگاه است. مقایسه این میزان با دانشگاه شهید رجایی که در همین سال با رشد ۱۶۱ درصدی بودجه مواجه شده و اعتباراتش به ۱/۴ همت رسیده است، پرسش‌های جدی درباره اولویت‌های بودجه‌ای کشور ایجاد می‌کند.

۲.اتکای بیش از حد به درآمدهای اختصاصی؛ چالش ثبات مالی دانشگاه:
یکی از مسائل نگران‌کننده در ساختار بودجه دانشگاه فرهنگیان، وابستگی بیش از حد آن به درآمدهای اختصاصی است. در سال ۱۴۰۴، ۵۵ درصد از منابع مالی این دانشگاه از محل درآمدهای اختصاصی تأمین می‌شود، درحالی‌که این رقم برای دانشگاه شهید رجایی ۲۳ درصد است. این وابستگی می‌تواند دانشگاه را در برابر نوسانات مالی آسیب‌پذیر کند و بر کیفیت خدمات آموزشی و رفاهی دانشجومعلمان تأثیر منفی بگذارد.

۳.رشد ناچیز بودجه عمرانی؛ توسعه زیرساخت‌ها در حاشیه:در کنار هزینه‌های جاری، بودجه عمرانی دانشگاه فرهنگیان نیز با افزایش ناچیز ۳/۵ درصدی از ۶۷۶ میلیارد تومان به ۷۰۰ میلیارد تومان رسیده است. درحالی‌که دانشگاه‌های دیگری مانند تهران (۹۷ درصد)، علوم پزشکی تهران (۴۰ درصد) و شهید رجایی (۵۶ درصد) افزایش قابل‌توجهی در بودجه عمرانی داشته‌اند، رشد حداقلی اعتبارات عمرانی دانشگاه فرهنگیان نشان می‌دهد که بهبود زیرساخت‌های آموزشی، توسعه خوابگاه‌ها و تجهیز پردیس‌های این دانشگاه در اولویت قرار نگرفته است.

 پیامدهای این کمبود بودجه

•  کاهش کیفیت آموزش معلمان آینده: نبود منابع کافی برای برنامه‌های آموزشی و پژوهشی، مستقیماً بر سطح علمی و مهارتی دانشجومعلمان تأثیرگذار خواهد بود.
• عدم توسعه فضاهای آموزشی و رفاهی: افزایش تعداد دانشجویان بدون توسعه متناسب فضاهای آموزشی و خوابگاهی، فشار بیشتری بر دانشجومعلمان و امکانات دانشگاه وارد می‌کند.
• کاهش انگیزه ورود به حرفه معلمی: کمبود حمایت‌های مالی از دانشگاه فرهنگیان و شرایط نامساعد آموزشی، می‌تواند جذابیت حرفه معلمی را کاهش داده و بر روند جذب استعدادهای برتر تأثیر منفی بگذارد.

راهکارها و مطالبات

•  افزایش سهم دانشگاه فرهنگیان از بودجه آموزش‌وپرورش: این دانشگاه نباید تنها ۱/۹ درصد از اعتبارات را دریافت کند؛ برای تأمین نیازهای واقعی، این میزان باید افزایش یابد.
•  کاهش وابستگی به درآمدهای اختصاصی: افزایش بودجه عمومی برای این دانشگاه ضروری است تا ثبات مالی و امکان برنامه‌ریزی بلندمدت فراهم شود.
• سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های آموزشی و رفاهی: توسعه فضای آموزشی، ساخت خوابگاه‌های جدید و تجهیز پردیس‌ها باید در اولویت قرار گیرد.
• بازنگری در سیاست‌های تخصیص بودجه آموزش‌وپرورش: تربیت معلم باید در اولویت اول سیاست‌گذاری‌های آموزشی کشور قرار گیرد، نه اینکه با بودجه‌های حداقلی اداره شود.

و اما سخن پایانی اینکه:‌ نگاه حداقلی به بودجه دانشگاه فرهنگیان، در بلندمدت می‌تواند به تضعیف نظام آموزش‌وپرورش، افت کیفیت تربیت معلم و کاهش انگیزه معلمان آینده منجر شود. اگر هدف، تحول در آموزش‌وپرورش است، سرمایه‌گذاری در تربیت معلم باید یک اولویت غیرقابل انکار باشد. انتظار می‌رود که سیاست‌گذاران و مسئولان با بازنگری در تخصیص بودجه، زمینه رشد و ارتقای دانشگاه فرهنگیان را فراهم کرده و از تضعیف یکی از اساسی‌ترین ارکان آموزش کشور جلوگیری کنند.