به گزارش پایگاه خبری تشکیلاتی بعثنا، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان استان مرکزی ابوالفضل ملکی، پیرامون چالش تمرکززدایی در دانشگاه فرهنگیان در گفت و گو با خبرنگار بعثنا نکاتی را متذکر شد.

در پی انتشار طرح جدید «بازآرایی ساختار و سازمان دانشگاه فرهنگیان» و هم‌زمان با گسترش ادبیات مردمی‌سازی در نظام آموزش و پرورش، پرسش‌هایی درباره ماهیت تمرکززدایی و نسبت آن با آرمان‌های انقلاب اسلامی مطرح شده است. در این گفت‌وگو، به بررسی این موضوع پرداخته است.

خبرنگار:این روزها بحث مردمی‌سازی و تمرکززدایی در آموزش و پرورش بسیار مطرح است. به نظر شما چرا این مفاهیم حساسیت‌برانگیز شده‌اند؟

ملکی : پس از شکل‌گیری گفتمان مردمی‌سازی در نظام اداری کشور، دو مفهوم خصوصی‌سازی و حاکمیت‌زدایی به‌عنوان انحراف‌هایی از ایده اصلی مطرح شدند؛ همین مسئله باعث شد تا شخص آیت‌الله خامنه‌ای بارها به ضرورت حفظ چارچوب حاکمیتی آموزش و پرورش تأکید کنند. در واقع، مردمی‌سازی اگر بدون دقت و چارچوب ایدئولوژی انقلاب اسلامی انجام شود، نه‌تنها مردمی نیست بلکه از مسیر اصلی انقلاب فاصله می‌گیرد.

خبرنگار:به نظر شما تفاوت این موضوع در حوزه تعلیم و تربیت با سایر بخش‌ها چیست؟

ملکی: نظام تعلیم و تربیت دقتی در حد صنعت هسته‌ای دارد؛ یعنی کوچک‌ترین بی‌دقتی می‌تواند آثار جبران‌ناپذیری داشته باشد. رهبر انقلاب بارها بر حاکمیتی بودن آموزش و پرورش تأکید کرده‌اند. بنابراین هرگونه مردمی‌سازی در این عرصه باید با احتیاط و حداقل تغییرات ساختاری انجام شود.

خبرنگار:شما به خطاهای سیاست‌گذاری اشاره کرده‌اید. این خطاها دقیقاً در کجاها دیده می‌شوند؟

همچنین بخوانید:

واهی محوری؛ خیانتی پنهان به رسالت تربیت معلم

ملکی :در نسخه ترمیم‌یافته سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و همچنین در ساختار جدید دانشگاه فرهنگیان، نشانه‌هایی از حاکمیت‌زدایی دیده می‌شود؛ از جمله تمرکززدایی کامل برنامه درسی، تنوع مسیرهای جذب معلم، و گسترش مدارس غیردولتی و مجازی. همه این‌ها در ظاهر مردمی‌سازی‌اند اما در عمل حاکمیت آموزش و پرورش را تضعیف می‌کنند.

خبرنگار: درباره دانشگاه فرهنگیان بحث‌های زیادی مطرح است. چرا ساختار جدید این دانشگاه را نگران‌کننده می‌دانید؟

ملکی :دانشگاه فرهنگیان نهادی استراتژیک برای تربیت معلم تراز انقلاب اسلامی است. اما در ساختار جدید که بر پایه ۳۱ دانشگاه استانی با اختیار مستقل طراحی شده، خطر دور شدن از مأموریت اصلی دیده می‌شود. تمرکززدایی بی‌قید و شرط در چنین مجموعه‌ای باعث حذف نقش مرکزی تربیت معلم و تبدیل آن به نهادی مشابه سایر دانشگاه‌های وزارت علوم خواهد شد.

خبرنگار: با توجه به وجود بیش از ۱۳ دانشگاه تربیت نیروی انسانی در کشور، آیا تفاوتی میان مأموریت‌ها وجود ندارد؟

ملکی: تفاوت بسیار جدی است. هر دانشگاه بر اساس وظیفه خاصی بنا شده. مثلاً دانشگاه علوم پزشکی دارای معاونت بهداشت و درمان است، دانشگاه امام حسین(ع) ساختار نظامی دارد، یا دانشگاه صدا و سیما واحدهای عملی مشخصی دارد. حال سؤال این است که چرا باید دانشگاه فرهنگیان از این قاعده مستثنا باشد؟ چرا باید با دانشگاه‌های وزارت علوم یکسان دیده شود؟

خبرنگار:طبق صحبت‌های شما، این تمرکززدایی چه پیامدی در آینده خواهد داشت؟

ملکی: مهم‌ترین پیامد، حذف تدریجی ادبیات مأموریت‌محوری و هویت معلمی از دانشگاه فرهنگیان است. در چنین وضعیتی آموزش بر تربیت مقدم می‌شود. و دانشگاه به مرور از مجموعه آموزش و پرورش جدا شده و تابع سیاست‌های وزارت علوم خواهد شد. همان ایده‌ای که در دهه نود مطرح بود و اکنون دوباره در اسناد بالادستی ظهور کرده است.

خبرنگار:سخن پایانی شما برای مسئولان دانشگاه فرهنگیان چیست؟

ملکی : آرمان انقلاب اسلامی تمرکززدایی بی‌قید و شرط را تأیید نمی‌کند. مسئولان دانشگاه باید توجه کنند که استقلال و اختیار اگر بدون چارچوب و مأموریت روشن باشد، نهایتاً منجر به از بین رفتن فلسفه وجودی دانشگاه فرهنگیان خواهد شد. این دانشگاه باید به مسیر تربیت معلم تراز انقلاب اسلامی وفادار بماند، نه به مسیر وزارت علومی شدن.